"ΑΠΟΛΟΓΙΣΜΟΙ" του Μπάμπη Μπιλίνη

Τις προάλλες βγαίνοντας από το σπίτι μου μια κοπέλα  μοίραζε ένα καλαίσθητο προεκλογικό (συγγνώμη, γλώσσα λανθάνουσα…) ενημερωτικό   φυλλάδιο του Δήμου Μοσχάτου - Ταύρου με τίτλο «κάνουμε πράξη την αλληλεγγύη, στο πλευρό κάθε πολίτη, κοινωνικές δράσεις 2011-2012.»

Το κείμενο και οι φωτογραφίες αναφέρονται αποκλειστικά στην αποτίμηση της δουλειάς των υπηρεσιών του Δήμου. Η δημοτική πλειοψηφία εμφανίζει δηλαδή τελικά ως δικά της «πεπραγμένα», την καθημερινή ευνόητη λειτουργία των υπηρεσιών στα πλαίσια των καθηκόντων τους και στα πλαίσια εφαρμογής των εντολών της Κεντρικής Διοίκησης και της Κυβερνητικής πολιτικής. Σε αυτά άλλωστε υποχρεώνονται να συμμετέχουν οι υπάλληλοι στα πλαίσια του όρκου τους και αμείβονται, έστω και με τους σημερινούς όρους.

Όμως ο απολογισμός ενός θεσμού και δη της Αυτοδιοίκησης δεν μπορεί παρά να είναι απολογισμός άσκησης πολιτικής.

Απολογισμός για την πολιτική που ασκεί αυτός που διαθέτει την πλειοψηφία για τα θέματα των τοπικών κοινωνιών.

Πολιτικός είναι ο θεσμός της τοπικής αυτοδιοίκησης, πολιτικές εφαρμόζει ο Δήμαρχος. Δεν είναι απλά διοικητικός παράγων ή διοικητικός προϊστάμενος των υπηρεσιών.

Θα περιμέναμε, λοιπόν, έναν άλλο απολογισμό.

Απολογισμό του πώς δούλεψε ο Δήμαρχος και η παράταξή του στο νέο πλαίσιο του «Καλλικράτη» για τα ζητήματα κοινωνικής αλληλεγγύης.

Πώς αντιμετώπισε τα κρίσιμα θέματα της περιόδου κι αν ωφελήθηκαν οι τοπικές κοινωνίες.

Ποια προβλήματα συνάντησε, πώς τα διαχειρίστηκε, τι συμπεράσματα έβγαλε, τι σχεδιασμούς κάνει, τι βοήθεια, συναινέσεις και συμμαχίες επιζητεί;

Υπήρχε πολιτική της δημοτικής πλειοψηφίας, ή ήταν αναμάσημα της πολιτικής των υπουργείων;

Οι πολίτες, όλοι το αναγνωρίζουν, έχουμε πάρα πολλά προβλήματα, τα οποία όμως απλά εντοπίζονται. Δεν διεκδικούνται λύσεις, με βάση το επιχείρημα της πλειοψηφίας ότι δεν μπορούμε να ασχολούμαστε με θέματα που δεν έχουμε αρμοδιότητα και κυρίως με θέματα που άπτονται των κεντρικών πολιτικών επιλογών.

Πώς είναι δυνατόν όμως να μη μας αφορούν οι δραματικές επιπτώσεις στο εισόδημα, στην απασχόληση, στις κοινωνικές κατακτήσεις, στο περιβάλλον, όπως διαμορφώθηκαν με τις πολιτικές των μνημονίων και το καταιγιστικό νομοθετικό πλαίσιο που ακολουθήθηκε ενάντια στο συνταγματικό κατοχυρωμένο αυτοδιοίκητο των δήμων, κυρίως με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου χωρίς το βάσανο της νομοπαρασκευαστικής διαδικασίας της Βουλής;

Οι λαϊκοί θεσμοί, η αυτοδιοίκηση, υπάρχουν για να είναι υπηρέτες των λαϊκών συμφερόντων ή των επιλογών της εκάστοτε κεντρικής διοίκησης; Η τοπική αυτοδιοίκηση (πρώτου και δεύτερου βαθμού) είναι τελικά τα μακρύ χέρι της διοίκησης και διεκπεραίωσης των μνημονιακών επιλογών; 

Διανύουμε ήδη τον τρίτο χρόνο λειτουργίας και καθημερινά επιβεβαιώνονται όσοι αντιδρούσαν στον τρόπο που επιχείρησαν να καθυποτάξουν εντέχνως οι νονοί του «Καλλικράτη» την τοπική αυτοδιοίκηση στη λογική των επομένων σχεδίων τους, που ήταν η υποταγή ολόκληρης της χώρας στην υποτέλεια των μνημονίων.

Οι πολιτικοί χώροι που υποστήριξαν την πλειοψηφία, και με την συναίνεση του πολιτικού χώρου της μείζονος μειοψηφίας, μας αφαίρεσαν το δικαίωμα οράματος και πνοής προς το μέλλον. Την αυτοδιοίκηση που εμείς ονειρευόμαστε, την κακοποίησαν. Αντί να της δώσουν φτερά, την φυλάκισαν, δημιουργώντας ένα καθαρά συγκεντρωτικό μοντέλο με πρωταρχικό στόχο τον περιορισμό στο ελάχιστο των δαπανών. Της στέρησαν κάθε δυνατότητα αυτοτελούς αναπτυξιακού σχεδιασμού.

Και βέβαια, σε ένα ασαφές και με τεράστια κενά θεσμικό πλαίσιο, σε αυτό το συγκεκριμένο ασφυκτικό περιβάλλον που βιώνουμε και στην δυσχερή συγκυρία που λειτουργούμε, εξακολουθούν να υπάρχουν οι υπάλληλοι – όσοι απομείναν-  που φιλότιμα εργάζονται να μην καταρρεύσει το σαθρό οικοδόμημα και δίνουν την δυνατότητα οι φιλότιμες προσπάθειές τους να γεμίζουν τα διαφημιστικά φυλλάδια του δήμου. Όπως επίσης υπάρχουν και αιρετοί, που παρ΄ όλες τις μικροπολιτικές τους συνήθειες, ασχολούνται και προσπαθούν να παράγουν έργο, βρίσκοντας μπροστά τους την αδυναμία και την εξασθένηση του θεσμού.

Είναι όμως πολύ καθαρό πως τα παραπάνω δεν αποτελούν άλλοθι για την δημοτική μας πλειοψηφία.

Αν θέλει τουλάχιστον να διασώσει το εναπομείναν κύρος του θεσμού, αλλά και την δική της πολιτική υπόληψη, τον χρόνο που διανύουμε, μιας και ο επόμενος θα είναι προεκλογικός, οφείλει να ξεφύγει από την σημερινή λογική της ισορροπίας, του «να μην σπάσουμε αυγά», του «να την βγάλουμε καθαροί».

Να συμβαδίσει με τις αγωνίες και τους αγώνες της κοινωνίας που εκπροσωπεί. Και ο επόμενος απολογισμός της να είναι όχι οι ενέργειες των υπηρεσιών, αλλά ένας πραγματικός απολογισμός δράσεων με την κοινωνία.

Μπάμπης ΜΠΙΛΙΝΗΣ

ΥΓ. Για να μην είμαι άδικος τέτοια λίγα δείγματα αλληλέγγυων δράσεων υπήρξαν, όπως η επίσκεψη και η συμπαράσταση στους απεργούς πείνας της Υπατίας, αλλά  αυτά δεν υπήρχαν στο φυλλάδιο.

Μ.Μ.