Σάββατο 11 Ιουνίου 2011

2011. Ελλάδα, Κατάσταση Πολιορκίας. Τι θα κάνεις εσύ;


O Χρόνος παραμορφώθηκε,
Τα χρόνια που έρχονται παραμορφώθηκαν.
Ξέρεις πού θα με βρεις,
Εγώ ο Φόβος. Εγώ ο θάνατος.
Εγώ η μνήμη, ανήμερη. Εγώ η θύμηση της τρυφεράδας του χεριού σου,
εγώ ο καημός της χαλασμένης μας ζωής.

Θα πολιορκώ το «κοίταζε τη δουλειά σου» με τη αγωνία μου.

Θα θρυμματίζω τον ύπνο τους μ' άσεμνα, φρικιαστικά βεγγελικά.
Σφαίρες αμέτρητες θα πέφτουν στους αδιάφορους διαβάτες,
ώσπου ν' αρχίσουν να σφαδάζουν ώσπου ν' αρχίσουν ν' αναρωτιούνται.
Εμένα δε θα μπορούν να με σκοτώσουν.
Όμως θαρρώ, οι μόνοι που -ίσως -καταλάβουν θα ναι τα παιδιά,
πλούσια απ' την κληρονομιά μας
πρώτη φορά, τα παιδιά σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας,
θα διαβάσουν ίσως έγκαιρα
τ' αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών
διορθώνοντας τα λάθη, σβήνοντας τα ψέματα,
ονοματίζοντας σωστά, χωρίς ρομαντισμούς τα παιδιά,
χωρίς αναγραμματισμούς ηλικίας
σημαδεμένα από την αστραπή
τη γνώση της μοναξιάς της δύναμης που σε μας άργησε τόσο πολύ να 'ρθει.

Κι αν τώρα σε γυρεύω απελπισμένα

στα πελώρια κύματα της αγρύπνιας μου
κι αν τώρα κάθε που ανασαίνω βγαίνει τ' όνομά σου
όταν θ' αρχίσω να γυρίζω στους σκοτεινούς δρόμους του κόσμου,
με μόνο μια χούφτα φεγγαρόπετρες να μ' οδηγούν
τυφλώνοντας τον κόσμο με τις λάμψεις του τρελού γέλιου σου,
της καλόγριας που κρατούσε τα κλειδιά,
κουφαίνοντας τον κόσμο με τους ήχους της ταράτσας,
με τις κραυγές αυτών που βασανίστηκαν κι αυτών που βασανίζουν
τραντάζοντας τον κόσμο με τη γλώσσα τούτη του θανάτου
ίσως τότε θα 'χεις βρει το δρόμο στο δικό σου το λαβύρινθο
ίσως εσύ τότε θα στέκεσαι περήφανο δεντρί,
στο σταυροδρόμι του κόσμου,
μ' όλους τους ποταμούς να φτάνουν μυστικά στις ρίζες σου,
ίσως τότε τα παιδιά σου, μαζί μ' όλα τα παιδιά,
να προλάβουν τον καιρό και τη ζωή
μια στιγμή πριν απ' το χάος.




Στίχοι: Μαρίνα, Ρένα Χατζηδάκη (Από το "Κατάσταση Πολιορκίας"
Μουσική: Θεοδωράκης Μίκης
Πρώτη εκτέλεση: Μαρία Φαραντούρη



πηγή : http://www.stixoi.info

1 σχόλιο:

  1. Στέφανος Ν. Μπιζάνης11 Ιουνίου 2011 στις 5:12 μ.μ.

    Τώρα χωρίς καμία πλάκα.
    Αν Χάρη σε απασχολεί τι θα πουν τα παιδιά μας
    για τις ευθύνες μας, για το πως φτάσαμε ίσαμε εδώ,
    θα πρέπει να αλλάξουμε συμπεριφορά.
    Υπάρχει ακόμα κάποιος χρόνος και κάποια ελπίδα!
    Αντί για τα "αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών",
    δηλαδή τις κλαψούρες και τις άκαπνες διαπιστώσεις
    κάτω από τις ομπρέλες του DelCampo,
    θα ήταν προτιμότερο να πάρουμε το ΠΑΣΟΚ στα χέρια μας.
    Όλα τα άλλα είναι φιλολογίες.

    (απάντηση από το ΜοσχατουΠολις)

    ΑπάντησηΔιαγραφή